Parkour jest wszechstronnie rozwijającą aktywnością ruchową ale również niezwykle wymagającą dla naszego aparatu ruchu.
Oczywistym jest, że aby lepiej skakać- musisz skakać, lecz sprawa nie jest taka prostoliniowa, a wiele metod treningowych może pomóc nam skakać dalej, ruszać się szybciej, a przede wszystkim utrzymać nasze ciało w sprawności na lata.
TRENING SIŁOWY W PARKOUR
Trening siłowy w parkour - po co?
Same skoki będą nas rozwijały z jednej strony spektrum krzywej zależności siła-prędkość.
W kontekście przygotowania ogólnego nie dadzą naszemu ciału zupełnego bodźca do rozwoju, co powodować może „luki” w naszej sprawności, powodować przeciążenia, czy po prostu ograniczać nasze pełne możliwości.
Trening siłowy często kojarzony jest wyłącznie z trójbojem, czy kulturystyką co jest błędem.
Poprzez trening siłowy możemy rozwijać różne jakości ruchowe takie jak:
- siła maksymalna,
- wytrzymałość siłowa,
- moc,
- szybkość,
- koordynacja,
- gibkość.
Odpowiednio zaprogramowany i zindywidualizowany może przynieść wcześniej wspomniane korzyści, ale chodzenie na siłownie i robienie przypadkowych ćwiczeń w przypadkowy sposób jest jak skakanie preca na rurkę z zasłoniętymi oczami – jak trafisz to spoko, ale lepiej otworzyć oczy.
Zmienność treningowa.
A więc wiemy już dlaczego samo skakanie w skakaniu nie jest optymalną drogą rozwoju fizycznego (oczywiście dalej może być efektywną drogą rozwoju, i nie chcę, żeby ktoś zrozumiał, że to jest jakieś złe). Teraz wyjaśnię zasadność różnicowania treningu celem osiągania wysokiej wydajności ruchowej.
Zmienność treningowa odnosi się do zmian w następujących po sobie fazach programu treningowego, wprowadzanych celem potęgowania osiąganych efektów oraz unikania przetrenowania. Podzielić ją możemy na:
Zmienność ukierunkowaną
Polega na wprowadzaniu środków i metod, które bezpośrednio wspierać będą docelowe adaptacje.
Zmienność strategiczną
Pozwala na okresowe odejście od ukierunkowanej pracy, wprowadzając działania mające na celu wspierać główny cel w sposób pośredni.
Podnoszenie dużych ciężarów powyżej 85% CM (ciężaru maksymalnego) celem zwiększenia siły maksymalnej na pierwszy rzut oka ni jak jest podobne do kicania po murkach czy planszy gimnastycznej i bezpośrednio samo z siebie nie zrobi z Ciebie kocura. Gdyby tak było to trójboiści byliby mistrzami świata we wszystkim.
Ale wielkość siły maksymalnej będzie szklanką do której możemy nalać moc.
Im większa szklanka tym więcej możemy nalać.
Ale samą szklanką nie zgasimy pragnienia.
Adaptacje nerwowo-mięśniowe
Teraz wejdziemy nieco głębiej w adaptacje związane z treningiem siły, żeby przestawić u podstaw dlaczego przydadzą Ci się w fikołkach, kicankach i innych tarzankach.
Nasze mięśnie składają się z jednostek motorycznych. Jedna jednostka motoryczna składa się z motoneuronu, czyli jednostki układu nerwowego odpowiedzialnej za pobudzanie mięśni oraz zarządzanych przez ten motoneuron włókien mięśniowych- czynnościowych jednostek mięśnia.
No i te nasze jednostki motoryczne możemy podzielić na:
- Niskoprogowe– zarządzają małą liczbą włókien mięśniowych (do kilkudziesięciu), w ich skład wchodzą głównie włókna wolnokurczliwe, które nie generują dużej siły, ale mogą pracować długo.
- Wysokoprogowe– zarządzają dużą liczbą włókien mięśniowych (ponad tysiąc), w ich skład wchodzą głównie włókna szybkokurczliwe generujące dużą siłę aczkolwiek nie są w stanie długo pracować, dlatego angażowane są tylko w sytuacjach wymagających produkcji dużej siły.
Jednostki wysokoprogow to te dzięki którym jesteśmy w stanie dużo podnieść, szybko biec, czy daleko skoczyć, a trening siłowy o wysokiej intensywności właśnie je będzie rozwijał.
Idąc dalej, adaptacje związane z treningiem siły możemy podzielić na:
- koordynację śródmięśniową (angażowanie jednostek motorycznych w danym mięśniu, poprzez zwiększenie aktywacji, synchronizacji i zwiększajac częstotliwość pobudzania)- rozwijana przede wszystkim przez trening z dużym obciążeniem przekraczającym 85% ciężaru maksymalnego (maksymalny ciężar jaki jesteś w stanie podnieść w danym ćwiczeniu)
- koordynację międzymięśniową (współpracę poszczególnych mięśni między sobą) rozwijana jest poprzez ćwiczenia nieprzekraczające obciążenia 85% ciężaru maksymalnego
Adaptacje w zakresie koordynacji śródmięśniowej są skutecznie przenoszone pomiędzy ćwiczeniami pod warunkiem opanowania danego wzorca ruchowego (koordynacja międzymięśniowa- która jest niczym innym jak ćwiczeniem techniki).
Podsumowując: poprzez samo skakanie, tańczenie, bieganie z piłką, uprawianie swojej dyscypliny jak najbardziej będziesz się rozwijał ale przede wszystkim w zakresie koordynacji międzymięśniowej, co bezapelacyjnie jest kluczowe, tylko ograniczasz możliwość rozwoju koordynacji śródmięśniowej, która dopełni możliwości generowania mocy Twojego aparatu ruchu.
Trening siłowy zamula?
Prymasik
